58. Wojciech Zembaty - Głodne Słońce. Dymiące zwierciadło.

Wyobraźcie sobie, że losy historii postanowiły potoczyć się zupełnie innymi torami, a europejscy konkwistadorzy nie zdołali podbić obu Ameryk i ich rdzennych ludów, które przez ostatnie lata stały się wielkimi potęgami. Taką właśnie historię serwuje nam Wojciech Zembaty w pierwszym tomie swego cyklu Głodne Słońce.  

Porażka Europejczyków mimo wszystko jednak nie uratowała Azteków, którzy aby zgładzić Białoskórych sprowadzili Klątwę, za którą zapłacili najwyższą cenę - również ginąc. Setki lat później, pozostałe i mniej istotne plemiona urosły do rangi dwóch zwaśnionych i potężnych królestw - Tlaszkali i Kruzów. Jak nietrudno się domyślić, nadchodzi kolejna wojna między tymi dwoma ludami, a autor ukazuje nam przygotowania do niej z perspektywy dwóch królestw.

Ze strony Kruzów poznajemy takie postacie jak Tennok, książę i najstarszy żyjący syn Maczuraia, władcy Yugal bezpośrednio podlegającego imperium Przymierza, którym włada Quinatzin - młody i ambitny władca, który pragnie (często kontrowersyjnych) reform. Poznajemy również rówieśnika Tennoka - Harana, który niestety nie miał tyle szczęścia w życiu, wychowując się jako podrzutek w rodzinie barbarzyńskich Druazzi, później trafiając w niewolę do miejsca, z którego już nikt nie wraca - Dołów. Losy młodzieńców oczywiście w pewnym momencie opowieści się splatają, a Haran, wdzięczny Tennokowi za odwleczenie jego nieuchronnie zbliżającej się egzekucji zadeklarował mu swoją lojalność i został jego ursem. Młodzieńcy wkrótce mają jednak doświadczyć wojny na własnej skórze, wstępując w pułki Jaguarów w kampanii mającej na celu podbicie Tlaszkali.

Najważniejsze postacie Tlaszkali to przede wszystkim ich młoda i piękna królowa Leyre, która znudzona swym życiem i będąc pod presją ojca, postanawia odegrać kluczową rolę w polityce królestwa. Poznajemy również Szaratangę, zwanego również Lwem Labiryntu, który jest żywą legendą i bohaterem wojennym tego kraju, na boku będąc kochankiem królowej. Ciekawą postacią ze strony Tlaszkali jest również ich uczony, Kiliretha, któremu za zadanie powierzono badanie tajemniczej substancji używanej przez Kruzów - braazatalu.

To właśnie braazatal, zwany również żywicą jest najbardziej pożądanym surowcem w świecie nam przedstawionym. Pożądają go Kruzańscy wojskowi do produkcji broni, bogaci narkotyzujący się nim, Tlaszkalanie pragnący dorównać technologii wojennej Kruzom, a przede wszystkim Zjadacze - mistyczne kreatury żyjące w ciemnościach i budzące grozę wśród ludzi.

"Nic tak nie łączy ludzi jak trucicielstwo, masowe mordy i zdrada."

Ofiarna krew na ołtarzach, upodobanie do przedmiotów z ludzkiej skóry, rytualne mordy czy dworskie intrygi to ciągle przewijający się wątek w powieści. Nie brakuje tutaj również wojen, walk o przetrwanie, mrocznych miejsc, waśni między kapłaństwem a władzą, czy także lojalności, odwagi, męstwa i wątku miłosnego. 

"Gdyby miał ogonek, merdałby. Jego pan uśmiechnął się dobrotliwie. Podobał mu się ten zapał. Nie ma to jak mord albo dwa, by usprawnić motywację w zespole."

Jeżeli chodzi o język, to autor w nim nie przebiera, nazywając rzeczy po imieniu i świetnie dobierając styl do otaczającego środowiska i statusu.

"Nie! Nie zrobisz dziś awantury, nie rozładujesz się w wariackim gniewie, który wrósł w ciebie jak trująca cysta, zastąpił nadzieję i miłość. Nie jesteś wrakiem."

Mimo wszystko jednak ideały nie istnieją, więc muszę przyczepić się do paru rzeczy. Liczne i trudne zarówno w wymowie jak i czytaniu nazwy miejsc i bohaterów to coś, co w książce tej potrafi wpędzić w niemałe zakłopotanie. Na szczęście autor chyba jest tego świadomy, dlatego na końcu zamieścił dla czytelników ściągawkę z opisem najważniejszych postaci i ich roli. Kolejnym minusem jest również fakt, że w fabułę ciężko jest się  “wgryźć”. Mi osobiście zajęło to ponad 200 stron, w których ciężko było mi się połapać i odnaleźć. Jednak uwierzcie mi, NAPRAWDĘ WARTO jest przez nie przebrnąć, gdyż w późniejszej fazie historia ta pochłonie Was w całości.

"Nagle pojął, że już zawsze będzie błądził w gęstwinie swej własnej duszy. "

Podsumowując, nie często poruszany wątek rdzennych plemion obu Ameryk, staranny i dopracowany świat to świeży i niezwykle ciekawy powiew na polskiej arenie książek fantastycznych. Surowość i brutalność w pewnych momentach może być aż nazbyt dobitna, jednak mimo wszystko cała ta historia jest jedną wielką wielowątkową i niezwykle ciekawą przygodą, która aż się prosi o kontynuację, która swoją drogą ma zostać opublikowana wiosną tego roku!

Moja ocena: 7,5/10

Ilość stron: 539

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję wydawnictwu