39. Jan Jakub Kolski - Las, 4 rano

 

Witam! Pragnę zapoznać Was z moimi harmonijnymi kotami i książką!  

Obiektem dzisiejszej recenzji będzie tak jak w tytule wpisu - "Las, 4 rano" autorstwa Jana Jakuba Kolskiego. 

Jeżeli chodzi o Jana Jakuba Kolskiego, to nie jest to moje pierwsze spotkanie z jego literacką twórczością, gdyż miałam już przyjemność przeczytania "Dwunastu słów", do których recenzji oraz bardziej szczegółowej informacji o autorze odsyłam tutaj. Co do samego autora, urodził się w 1956 roku, a znany jest głównie ze swojej pracy reżyserskiej.

                                       

                                          -Lubisz zwierzęta? - zapytał nagle.

                                          -Lubię, a ty?
                                          -Lubię, nawet bardzo. Najsmaczniejszy jest zając.

                                           

                                          Zamknęła się na dłużej.

Książka opowiada historię starszego mężczyzny, cynika, który sam nazywa siebie Dziadem z lasu oraz Firstem, gdyż jako pierwszy postanowił rzucić swe dotychczasowe życie i wyskoczyć z pędzącego pociągu w środku lasu.  Tak jak wyżej zostało to wspomniane - ten niegdyś zamożny mężczyzna zakopał i wyrzucił wszystko, co czyniło z niego cywilizowanego człowieka i postanowił zmienić coś w swoim życiu. A tak dokładnie to właśnie życie. Albo raczej się go pozbyć. Na jego (nie)szczęście - mimo trzykrotnego pociągnięcia za spust - broń nie odpala, przez co First postanawia powierzyć swój los i życie otaczającej go naturze. Mężczyzna tak bardzo się jej oddaje, że z czasem ustala sobie nowy cel: pozbyć się resztek tego, co czyni go człowiekiem i żyć jak zwierzę. First śpi na ziemi wokół kun, psa przybłędy i kota. Początkowo zdobywa pożywienie wyłącznie żywiąc się owocami leśnymi i polując, jednak z czasem się to zmienia, gdy poznaje Natę - trzydziestokilkuletnią prostytutkę, która swoje "stanowisko pracy" miała po drugiej stronie drogi przy jego lesie. Dziad początkowo tylko obserwował kobietę z przeciwnej strony jezdni, lecz z czasem zaczyna się między nimi tworzyć nić porozumienia oraz chora, trudna do zrozumienia, lecz niezwykle silna i intensywna relacja. W pewnym momencie dziad uświadamia sobie, że zakochał się w Nacie. Niestety, ta świadomość przyszła za późno, gdyż w tym samym dniu Nata ginie z broni nijakiego Aleksandra - bułgarskiego alfonsa, który na jej miejsce postawił swoje "pracownice". First na początku nie czuje nic, a później oddaje się zezwierzęceniu do takiego stopnia, że je surowe, świeżo upolowane mięso. Mężczyzna trwa w tym stanie aż do dnia, w którym w jego progu pojawia się Jadzia - trzynastoletnia dziewczynka, która mimo dziecięcej twarzy posiada wiedzę i sposób wysławiania się osoby dużo starszej. Dziewczynka ta przedstawia się jako córka Naty, którą First dostał "w spadku" po prostytutce. Jadzia wprowadza Firsta na nowo w "świat ludzi", stopniowo ukazując mu dobre, jak i złe aspekty człowieczeństwa i uświadamiając mu, że  człowieczeństwo nadal w nim siedzi i pragnie na nowo się odrodzić.

                                                   - Bo może wcale jej nie kochałeś. 

                                                   - Bo może.
                                                   - W każdym razie... nie okazywałeś jej uczuć.

                                                   - Bo może.

                                                   - Co: bo może?
                                                   - Bo może już nie potrafię.

Książka ta, to opowieść o samotności, żalu, smutku, tęsknocie oraz miłości, czyli wszystkich tych uczuciach które czynią nas ludźmi. Tak jak to na J.J. Kolskiego przystało - jest to opis wszelakich ludzkich i społecznych patologii w najlepszym wydaniu. Autor raczy nas opisami środowiska alfonsów, morderców, gangów czy zdrad czyniąc to w dosłowny, naturalistyczny sposób. Ukazana jest tu szara rzeczywistość i gorzka prawda o życiu. Jednak mimo wszystko, jest to również książka o radości, miłości i nadziei. 

Tak, jak i w innych tworach autora - tak też i ta książka posiada to "COŚ" charakterystycznego, COŚ, co sprawia, że o czymkolwiek jej fabuła by nie była, to  to i tak będzie czymś niezwykle ciekawym, czymś, od czego niesamowicie trudno jest się oderwać. Jego proza mimo, że porusza trudne, ciężkie tematy, nierzadko również tematy tabu - sprawia wrażenie lekkiej lektury, której czytanie jest przyjemnością. To, na co warto również zwrócić uwagę, to fakt, że tak jak i w Dwunastu słowach, tak i tutaj czytając miewamy wrażenie, że oglądamy film, co zapewne jest wynikiem kunsztu i reżyserskiego doświadczenia autora. Nie brakuje w niej również niezwykle wymownych, dwuznacznych i inteligentnych dialogów.

To, co niekoniecznie wpadło w mój gust, to niektóre dosyć nierealne sytuacje występujące w treści oraz niepotrzebna według mnie antropomorfizacja niektórych zwierząt (kuna czy rosomak). 

Podsumowując,  do książki podeszłam pełna entuzjazmu i zaufania do autora, gdyż byłam niemal pewna, że się nie zawiodę. I mimo, że Dwanaście słów przypadło mi do gustu bardziej, to na Las, 4 rano się nie zawiodłam!  Jest to książka, którą mogę polecić nie tylko fanom Jana Jakuba Kolskiego w jego filmowych czy literackich poczynaniach, lecz również każdemu, kto chciałby sięgnąć po coś "innego", nieszablonowego oraz coś, co porusza ciężkie tematy,  których zazwyczaj się unika i o nich milczy.

Moja ocena: 8/10

Ilość stron: 230

Wydawnictwo: Wielka Litera

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu